Dag 1: Lets fly lets fly away

TRRRRINGGGG!!!!!!!!!!!!!!!!

Zaterdagochtend 6:00 de wekker gaat. Tevergeefs want wakker zijn we toch al. Snel eruit de koffers nog een keer controleren *zucht*. De katjes krijgen nog een aai en zitten ons aan te kijken alsof ze weten dat het zover is. De katten-oppas wordt nogmaals bedankt en de koffers gaan in de auto. Op naar Els en Wim (de ouders van Erica).

Als we hier aan komen staat Els al breed lachend in het raam te zwaaien, wie gaat er nou op vakantie hun of wij? of zien ze ons zo graag gaan ;-)) geintje!!!!.

Op schiphol aangekomen checken we de koffers in na een wachtrij van 3 kwartier mooi denken we dit is de eerste wachtrij. Hierna doen we nog een bakkie koffie, nou ja bakkie....Els vondt een bakkie te klein en besloot een halve liter van het zwarte goud te bestellen. Dit drinken we gestaag op onder het genot van een gezellig achtergrond deuntje (iemand besloot het brandalarm te activeren).

Na de koffie komt dan toch het afscheid. Tranen worden geplenkt, de zakdoeken komen te voorschijn...

Eerst een ijsje halen bij de MacDonalds. Dit ijsje is een MCsmurrie met aardbeien waar ik me al zeker een maand op verheug. Helaas het zal het lot wel zijn, het ijsje hebben ze niet..

Dan maar de formulieren invullen, ook altijd een onuitputtelijke bron van vermaak.

Vraag 1: Bent u ooit betrokken geweest bij spionage, sabotage, terroristische activiteiten of staat u op enige manier in verband met de Nazi groep?

Vraag 2: Heeft u meer dan 10.000 cash bij u (alsof ik dan economy reis).

Afijn we vullen alles netjes in en gaan naar de gate voor de volgende stap..de ondervraging.
Hier wordt je apart genomen en krijg je een aantal vragen gesteld zoals: Heeft u uw eigen koffer ingepakt? heeft er iemand iets in uw tas gestopt en als laatst heeft u electronica zoals een laptop bij u??? BEDANKT HE!!!!

Bij het wachten op boarding krijgen we nog de kans om een upgrade te kopen. We mogen businessclass vliegen voor de luttele meerprijs van slechts 462 euro. Even denken we nog dat we in bananasplit zitten en we verwachten ieder moment dat Frans Bauer achter de desk vandaan springt, maar als de eerste mensen zich melden voor de upgrade blijkt toch dat dit echt waar is.

Hierna het vliegtuig in. Dit vliegtuig kan volgens mij wel in verband worden gebracht met WW2. Volgens mij is het vliegtuig namelijk in deze jaren samengesteld.

De vlucht naar Washington verloopt voorspoedig. We eten wat (chicken or pasta?) we kijken wat films (Star Trek, The hangover) we slapen wat. Als we willen landen in Washington heeft de piloot zeker 10 minuten nodig om door het wolkendek te breken en als we hierdoor zijn weten ook wij waarom. Het regent dat het giet. Erica en ik kijken elkaar verbaasd aan en denken meteen dat we ergens halverwege gekeerd zijn en terug in Nederland zijn gekomen.

Dan ons favoriete deel.....de immigratie. Ik kom er zo doorheen, dat wil zeggen ik geef de formulieren af. Unabrauw vraagt me vriendelijk doch dringend of ik op vakantie ga en waar ik dan naar toe ga. Erica daarintegen heeft het zwaarder. Zij krijgt een peleton van vragen op zich af waaronder: hoeveel geld heeft u? enz.

Als we hier allebei heelhuids doorgekomen zijn gaan we de koffers ophalen. Deze pikken we op van de bagageband. Lopen er 20 meter mee en geven ze vervolgens weer af.

En dan is het officieel "WE ZIJN IN AMERIKA".

We eten een broodje bij de subway, we halen een milkshake (nou ja.. slagroomshake) en wandelen naar de eerste de beste souvenirshop. Waar er 2 jaar geleden nog een anti-Bush winkel zat zit nu een ware Obama-Shop. Hier verkopen ze werkelijk alles met Obama erop en als ik zeg alles.....goed voorbeeld: Ze verkopen voor slechts 10 dollar een zakje pinda's met een plaatje van Obama op het zakje. Nu kan ik niet zo goed tegen nootjes dus ik heb deze unieke gelegenheid maar aan me voorbij laten gaan.

Dan lopen we naar de gate voor de vlucht naar Orlando. Rijen mensen zitten op de grond, hangen op de banken. Maar dat is nog niks vergeleken met de mensen die een ware picknick houden op het vliegveld. Zeker 20 tassen fastfood belemmeren mensen om op een stoel te zitten.

Als 1 1/2 uur later dan toch de vlucht vertrekt is het meeste voedsel inmiddels op. We gaan in het vliegtuig zitten en 2 uur later worden we wakker. We zijn in Orlando!! we proberen te juichen maar onze armen redden het gewoon niet om meer als 10 cm. omhoog te gaan.

We lopen naar buiten en vragen een shuttle om ons naar het hotel te brengen. Geen probleem we kunnen wachten duurt maar 40 minuutjes.....goed waar is de taxi standplaats?

15 minuten later en 40 dollar lichter stopt de taxi bij het hotel. Moe maar voldaan stappen wij uit checken in en gaan naar onze kamer. Deze keer zijn we wel slim en controleren de douche de koelkast en de airco voordat we de koffers uitpakken. Deze zijn allemaal ok. Dus de vakantie kan beginnen.

Op het moment dat ik mezelf ter bedde stort hoor ik een harde gil. Er is een salamandertje onze kamer binnen geslopen. Met vereende krachten wordt onze kleine vriend naar buiten gewerkt en vallen we in slaap...

Tot zover dag 1