zaterdag 10 oktober 2009

Dag 15: the long way home

Terwijl ik dit zit te typen zitten we op het vliegveld........nou ja ik zit Erica staat. We hebben namelijk een internet computer gevonden maar er is maar plek voor 1 persoon en aangezien onze eerste vlucht pas over 3 uur vertrekt vondt ik het tijd om nog een stukje te schrijven.

Dat betekent dus dat we 3 en een half uur van te voren op het vliegveld zijn. Waarom? Ik zal het proberen uit te leggen.

Vanochtend worden we wakker om 8 uur en het feest kan beginnen: voor het eerst in 2 weken weer een lange broek aan, de zonnebrand kan weg en weemoedig kijken we nog een keer naar de koffers.

We hebben een huurauto en in de folder staat dat de auto 3 uur van te voren weer op het vliegveld moet staan anders kost het ons nog een dag huur. Omdat de TomTom gisteren de geest gegeven heeft moeten we ons via borden navigeren naar het vliegveld en dan nog op het vliegveld zoeken waar we de auto moeten laten dus gaan we maar op tijd weg.

Om half 9 trekken we voor de laatste keer de deur achter ons dicht van het hotel en slepen alle bagage mee naar de receptie. De receptioniste begroet ons net als iedere ochtend met een "Hi how are you" maar na 1 blik op onze gezichten en de koffers heeft ze het ook al door...HET IS VOLBRACHT. We checken uit krijgen 65 dollar van onze borg terug en daar zit ik nu van te internetten en gaan op weg naar de auto.

De rit naar het vliegveld loopt voorspoedig en na 2 x tol betaald te hebben komen we na een korte 20 minuten al aan. Hier wijst alles zich ook vanzelf en na de auto geparkeerd te hebben gaan we naar de incheck. Hier moeten we zelf inchecken met de computer. Na 4 x lukt het ons dan toch alleen hebben we nu onze boardingpassen maar zitten we wel nog steeds met koffers die we toch graag kwijt willen.

Ik kijk om me heen en grijp de eerste de beste medewerker van United aan haar taas. Die staat me aan te kijken alsof ze water heeft zien branden (is misschien ook naar Disney geweest) maar als ze haar collega erbij haalt die wel engels spreekt komen we er toch uit. Het blijkt allemaal onze fout en we hebben het schijnbaar verkeerd gedaan. Ze tikt 3 x hardhandig op het scherm en dan mogen we onze koffers toch nog inleveren. We lopen wat over het vliegveld om de tijd te doden en ineens zijn we een internetkiosk. Ik besluit toch nog even dit te typen.

Dit was het dan wel echt, alhoewel ik misschien als we thuis zijn nog wat plaats. Bedankt voor het lezen en tot over een paar uurtjes

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Bedankt voor uw reactie!!!